Rozdział 16

Kiedy obudziłam się następnego ranka miałam na twarzy wielki uśmiech. Nie tylko przez fantastyczny sen, ale również przez ostatni wieczór. Kiedy zjedliśmy kolację, usiedliśmy na poduszkach wtuleni w siebie i podziwialiśmy Londyn. Przypomniałam sobie słowa Zayna "nie ważne gdzie, ważne z kim.." i poczułam się szczęśliwa. Naprawdę szczęśliwa. Mimo tego, że miałam tyle problemów, z którymi nie do końca sobie radziłam, wiedziałam, że wszystko się ułoży. Nie było innej opcji. Z wielkim uśmiechem na twarzy zeszłam do kuchni, gdzie mama przygotowywała kanapki. Podeszłam do niej, pocałowałam w policzek i przytuliłam.

-Dzień dobry mamuś!

-A co ty dzisiaj taka szczęśliwa? - spytała z sarkazmem, ale sama się uśmiechnęła.

-A co? To zakazane? 

-Oczywiście, że nie. Cieszy mnie widok twojego uśmiechu. Dawno go nie widziałam.

Odsunęłam się od matki i usiadłam przy stole.

-Teraz będziesz go widzieć dość często - powiedziałam tajemniczo.

Mama przerwała krojenie pomidora, odwróciła się w moją stronę i pilnie mi się przyjrzała.

-Czy to ma jakiś związek z twoim późnym powrotem do domu? 

-Chciałabym zaprzeczyć, ale nie mogę.

-Nie rozumiem cię kochanie.

Pokręciła głową i wróciła do swojego zajęcia.

Po śniadaniu szybko się umyłam, ubrałam i umalowałam. Miałam na sobie żółte rurki, czerwoną tunikę i baletki. Dzisiaj mieliśmy iść z Zaynem na długi spacer, ale na dworze padał deszcz. I nie była to malutka mżawka, tylko wielka ulewa. Z niechęcią wzięłam do ręki książkę i zaczęłam ją czytać. O dziwo była dość ciekawa i nawet nie zauważyłam kiedy wybiła 16:00. Mama została pilnie wezwana do szkoły, więc siedziałam sama. Po chwili po całym domu rozniósł się dźwięk dzwonka do drzwi. Szybko odłożyłam książkę i poszłam otworzyć. W progu powitał mnie uśmiechnięty Zayn. Nie mogłam oderwać od niego oczu, zwłaszcza, że był cały mokry. Zaprosiłam go do środka i pocałowałam. Poczułam zapach jego perfum i objęłam go za szyję.

-Chyba nici z naszego spaceru - powiedziałam, gdy usiedliśmy w moim pokoju. 

-Dlaczego nie? Chciałbym zobaczyć cię całą mokrą - powiedział z łobuzerskim uśmiechem.

-Niegrzeczny Zayn - powiedziałam i przyciągnęłam go do siebie. 

Poczułam jego dłonie na plecach i usiadłam mu na kolanach.

-Może jedźmy do mnie? - zaproponował - chyba najwyższa pora poinformować chłopaków.

-Okej, ale wezmę parasol - chciałam wstać, ale mnie zatrzymał.

-O nie moja droga. Ja zmokłem, teraz twoja kolej.

-Ale ty przyjechałeś samochodem! - zaprotestowałam.

-A czy spacer w deszczu nie jest romantyczny? 

Roześmiałam się i już więcej nie protestowałam. Najwyżej zachoruję, a co mi tam. Zayn wziął mnie za rękę i wyszliśmy z domu. Poczułam na sobie krople deszczu i się uśmiechnęłam. Spojrzałam na swojego chłopaka a on na mnie. Roześmialiśmy się oboje i szybkim krokiem ruszyliśmy w kierunku jego domu. Mniej więcej w połowie drogi zaczęliśmy biec. Kiedy w końcu stanęliśmy przed drzwiami, byłam przemoczona do suchej nitki. Ze śmiechem weszliśmy do domu. Reszta chłopaków siedziała w salonie zajęta jakimś filmem. Akurat kiedy Zayn pocałował mnie w policzek, wszyscy odwrócili się w naszą stronę. Zaczęli buczeć i bić brawo. 

-Jacy wy jesteście słodcy! - powiedział Louis.

-I cali mokrzy - dodał Niall, więc wystawiłam mu język.

Wszyscy zaczęli nam gratulować, tylko Liam siedział jakiś przybity. 

-Hej, wszystko w porządku? - spytałam go.

-Tak, jasne. Gratuluję ci - wymusił uśmiech i mnie przytulił.

-Dziękuję. 

W tym momencie drzwi się otworzyły i do salonu weszła Chelsey. Poczułam jak serce podchodzi mi do gardła. Znów zobaczyłam ten jej lodowaty, wściekły wzrok.

-Zayn ,musimy pogadać - powiedziała do niego.

-Nie mam o czym z tobą gadać. W ogóle, co ty tu robisz? zapraszał cię ktoś?

-Właśnie. Nie wiem czy wiesz, ale istnieje coś takiego jak dzwonek do drzwi - powiedział Harry, za co bardzo byłam mu wdzięczna.

-Zamknij się Styles - syknęła do niego - nie mówię do ciebie.

-Ta? i co? 

Chelsea spiorunowała go wzrokiem i znów zwróciła się do Zayna.

-Zayn proszę, muszę ci coś wyjaśnić.

-Mam daleko w dupie twoje wyjaśnienia, jasne? Nic dla mnie nie znaczysz.

Zayn podszedł do mnie i objął mnie ramieniem. W takich chwilach wolałam, żeby tego nie robił, ale bardzo tego potrzebowałam. Wtuliłam się w niego i czekałam na jej reakcję.

-Co do cholery?! Zrywasz ze mną wczoraj a dzisiaj już jesteś z tą dziwką?!

-Jeszcze raz tak do niej powiesz - powiedział złowrogo - i nie poznasz tej swojej jędzowatej buźki. A teraz wynocha stąd. 

-Wyrzucasz mnie?

-Chyba słyszałaś co powiedział - powiedział Harry i siłą wyprowadził ją z domu. 

Dopiero wtedy zauważyłam, że nigdzie nie ma Liama. Chłopaki najwyraźniej też, bo zaczęli się rozglądać. 

Szukaliśmy go w całym domu, ale jakby wyparował. Godzinę później Niall wbiegł do salonu zdenerwowany. A jego słowa sprawiły, że o mało nie zemdlałam.

-Liam miał wypadek...

________________

Dzisiaj wyjątkowo krótki, ale dłuższego nie mogłam :) 

Następny pewnie w sobotę lub niedzielę. :)

Miłego czytania! 

I czekam na opinie ♥